"Kazania sejmowe" są zbiorem ośmiu kazań będących swoistymi traktatami politycznymi. Stanowią one przykład publicystyki politycznej, której głównym zadaniem jest wpłynięcie na opinię publiczną poprzez użycie odpowiednich środków perswazyjnych. Nie chodzi tutaj tylko o przekazanie konkretnych informacji, ale także o ich skomentowanie i objaśnienie. Poruszony sytuacją kraju za panowania Zygmunta III Wazy Piotr Skarga, królewski kaznodzieja jezuicki, napisał je w okresie silnego napięcia politycznego mającego miejsce w 1597 roku. Były one skierowane przede wszystkim do obradujących wówczas senatorów i posłów sejmowych, którzy w głównej mierze decydowali o losach państwa. W rzeczywistości nigdy jednak nie zostały one wygłoszone. Język tych kazań jest żywy, obrazowy, obfitujący w cytaty pochodzące z Pisma Świętego i wpływający na uczucia odbiorców. Piotr Skarga nawiązuje też do historii m.in. cesarstwa rzymskiego i bizantyjskiego. Porównuje on Polskę do żywego organizmu, który jest dręczony przez sześć chorób i tłumaczy, w jaki sposób można je pokonać.